Vanochtend was de hoorzitting van de legbatterij-foto.
Was ik in den beginne nog begripvol (ik snap het probleem van foto's jatten), na een boel standaard blafbrieven en dagvaarding sloeg het om in ergernis. Wat kost het gruwelijk veel tijd. Permission Machine aka Hollandse Hoogte hadden naar aanleiding van een opmerking in de conclusie van antwoord "dat de bijna 20 jaar oude foto niet meer op de site van de fotograaf stond" de foto terug gezet en brachten dat als nieuw bewijsstuk in.
Niet te geloven. Uit mijn verweer waar ik het auteursrecht en de daadwerkelijk geleden schade etc. betwist, halen ze 1 puntje en liegen ze dat de foto wel op de site van de fotograaf stond. Terwijl het voor de hele zaak weinig uitmaakt of die foto nou wel of niet op die site stond. Bah, bah, bah. En dat zo'n fotograaf daar dan aan meewerkt. "Zet die foto's even terug wil je, dan kunnen we zeggen dat mevrouw liegt".
Gelukkig had ik ver voordat ik het bewijsstuk ontving al gezien dat de foto terug gezet was dus ik was voorbereid. Er waren 2 personen* die zeker wisten dat die foto er destijds niet op stond en die dat wilden verklaren. Bovendien dook een van die 2 in de fotodatabase en bleek de uploaddatum van de bewuste foto gewist te zijn. En het watermerk dat ik er volgens hun afgesneden zou hebben ontbrak in de terug gezette foto.