Nu Twitter een X is geworden schrijf ik mijn mening over een TV-programma maar weer eens ouderwets op mijn blog, in plaats van in een draadje... Voor wie het lezen wil.
Bijzonder pijnlijk het moment dat Theo Maassen ging lachen... Ik zag een vrouw die bijna wanhopig probeerde uit te leggen dat ze haar onschuld niet kon bewijzen omdat ze niet wist waarvan en door wie ze beschuldigd wordt. Een vrouw die ervan overtuigd is dat er een stok gezocht is om haar mee te slaan. Een vrouw die Bergkamp als de kwaaie pier ziet. Een vrouw die verstoten is uit het parlement. Een vrouw die teveel macht kreeg, te onafhankelijk was. Een vrouw die buiten de bestuurscultuur viel op het Binnenhof, een buitenstaander.
Ik twijfel niet aan de oprechtheid van Maassen. Maassen gelooft haar niet. Hij kan zich gewoon niet voorstellen dat meerdere hoge ambtenaren tegelijk Arib onterecht beschuldigen. Het verweer van Arib vond hij vermoedelijk kolderiek, daarom moest hij lachen.