Zomervakantie

Zoals bij waarschijnlijk iedereen, een andere zomervakantie dan gepland.
Jongste dochter ging logeren. We deden uitstapjes in Nederland en België, met foto's waarvan we over 20 jaar zeggen; o ja, Corona!

Bokrijk, België. Vind ik zelf een van de leukste parkjes om naar toe te gaan. Maar dit keer waren er veel gesloten huisjes en geen acteurs. Gelukkig waren er Breugel-activiteiten.

Remake oud filmpje

Hoogste tijd voor een nieuw filmpje van dit simpele knoopwerkje...

Grimmige sfeer

Afgelopen dagen zijn er pogingen ondernomen om mijn sites te hacken en offline te krijgen. Begon ermee dat Webroot een van de sites als gevaarlijk bestempelde en blokkeerde. Later zag ik dat via wp-config is geprobeerd inlog- en backup-gegevens te achterhalen.

Ik heb wel een idee waarom dat gebeurt.
Ik heb recentelijk een overzicht gemaakt van artikelen over fotografen, rechtenbeheerders en juristen die onredelijke inbreukbrieven versturen.

Ik knabbel daarmee aan verdienmodellen. Er zijn fotografen die meer ophalen met claims dan met fotograferen. Er worden beeldbanken opgekocht en rechten van overleden fotografen worden overgedragen puur om op inbreuken te kunnen jagen. Er worden claimbots ingezet die niet controleren of het wel een inbreuk is. Zo worden al jaren mensen die niet voldoende weten van het auteursrecht grote bedragen afgetroggeld. Ze worden daarbij geholpen door rechters die de valse waardes die ingebracht worden voor een misgelopen licentievergoeding accepteren. Waardoor afschrikwekkende jurisprudentie is ontstaan die gebruikt wordt om mensen bang te maken voor een rechtszaak en te laten betalen.

Rabarbertaart

Voor het bakken.

Na het bakken.

De zieke en verziekte arbeidsmarkt in Nederland

Dit artikel had ik begin maart (voor de corona-lockdown) op wat taaldingetjes na afgerond. Het kwam voort uit irritatie over de plannen van D66 om goedkope tijdelijke arbeidskrachten uit Afrika te gaan halen.
Ingehaald door de actualiteit. Onderaan een stuk over de corona-hulp van de overheid voor de arbeidsmarkt.

Het bedrijfsleven vindt dat er een tekort aan goedkope tijdelijke arbeidskrachten is. Nou is dat niet nieuw, het bedrijfsleven vindt dat ALTIJD. Het is simpel op te lossen. Meer betalen, fatsoenlijke arbeidscontracten of stoppen met activiteiten die niet voldoende opleveren.

Goedkoop
Een minimumloon instellen en verder over laten aan de markt lijkt mij. Toch denkt de overheid dat het nodig is om het bedrijfsleven tegemoet te komen met onbegrijpelijke voordelen:

Kapitalisme

Geweldig item afgelopen zondag in Lubach!

Waar gaat het #kapitalisme heen? Veel grote bedrijven, zoals #Uber, kunnen blijven bestaan dankzij rijke investeerders, ondanks dat ze vaak verlies draaien. Het plan van deze investeerders: de grootste worden en dan winst maken. https://t.co/350EhS1FMB. #ZondagMetLubach pic.twitter.com/ttIQf1kAc5

— Zondag met Lubach (@zondagmetlubach) February 16, 2020

Ik zag Zalando en andere grote platforms vanaf 2012 de markt veroveren. Rijke investeerders die het mogelijk maakten om volledig in te zetten op omzet, zonder winst te hoeven te maken. Het was zelfs de reden om mijn webwinkel, na 10 florerende jaren, op een laag pitje te zetten. Omdat ik toen nog dacht dat het tijdelijk zou wezen [Het Zalando-effect]. Als ik toen wist hoe het zich zou ontwikkelen was ik destijds gestopt.

Ondanks dat ik echt blij was met de aandacht voor deze problematiek deel ik de conclusie van Lubach, dat groot worden en dan winst maken het doel is van deze bedrijven, niet. De bedragen die betaald worden voor overnames om marktleider te worden zullen nooit terugverdiend worden. Het zijn speculatie-gedrochten. Daarmee wordt het geld verdiend. Niet met de bedrijfsvoering. Het is [Cashen op de beurs].

De tunnelvisie van de commissie Borstlap en hoe het anders kan

Begin jaren '90 werkte ik als uitzendkracht bij het postsorteercentrum naast CS Rotterdam. Vaste krachten vroegen mij niet te snel te werken. Vaste krachten verstopten zich voor de teamleider als ze klaar waren met een klus. Een spoedzending in de reguliere post? Niemand wist wat daar mee moest gebeuren.

Begin jaren '00 werkte ik als invalkracht bij een stichting. Op de afdeling kon ik kiezen uit zes in hoogte verstelbare bureaus voorzien van alle ergonomische snufjes. Collega's in vaste dienst zag ik er nauwelijks. Die waren ziek, werkten parttime of waren op integratiebasis aan de slag.

Ik ken een schildersbedrijf waar de eigenaar tot een paar jaar geleden kleine dakkapellen zelf deed. Omdat ie voor zijn werknemers verplicht was om een steiger neer te zetten voor een paar uurtjes schilderwerk. Nu werkt ie met ZZPers die dat klusje op een ladder doen.

Borstlap is in zijn rapport waarin hij adviseert hoe je flexwerk kunt terugdringen vergeten waarom werkgevers zo huiverig zijn voor vast:

• Verplichtingen; 2 jaar doorbetalen bij ziekte, arbo-regels en integratietrajecten.
• Ontslagbescherming en ontslagvergoeding.
• Minder uren, ander werk of salarisverlaging is lastig.
• Een werknemer kan opstappen wanneer hij wil. Om naar de concurrent te gaan of om voor zichzelf te beginnen.

Verouderde auteurswet

Je hebt tegenwoordig geen dure apparatuur meer nodig om goede foto's te maken en met de komst van internet is het publiceren van foto's een makkie. Het aantal inbreuken op auteursrechten is hierdoor fors gestegen en er worden massaal inbreukbrieven verstuurd. Iedereen die met een onredelijke foto-claim bij mij aanklopt hielp ik gratis. Daar ga ik mee stoppen, vanaf heden verwijs ik je hiernaar door. Uiteraard blijf ik inzichten en tips delen om je aan te moedigen niet klakkeloos te betalen!

Als ervaringsdeskundige weet ik hoe schofterig het eraan toe gaat, doch rechtszaken voeren heeft weinig zin zolang rechters de trucs van de copyrightmaffia niet doorzien. Inbreukzaken zijn een kat-en-muis-spel geworden en het is onbegrijpelijk dat er niet ingegrepen wordt door het OM.

Reden waarom ik mijn energie ga richten op een kleine wetswijziging en ga pleiten voor een commissie die de rechter adviseert bij auteursrechtszaken met online gepubliceerde foto's.

Eindejaarsperikelen...

Wie recentelijk op Artoek.nl keek heeft het misschien al gezien. Er gaat wat veranderen.

Naaipatroon Jozef en Maria

Aanleiding is dat mijn webwinkelhost per 1 juli 2020 gaat stoppen. Erg jammer want Luondo is een fijn, prima functionerend en betaalbaar pakket. Ik had de webwinkel zo, zelfs als het niets meer op zou leveren, eindeloos voort willen zetten.
De vraag is nu of het met de huidige marktomstandigheden nog rendabel is om tijd en geld te investeren in een nieuwe webshop.

In 2012 vroeg ik me, na 10 florerende jaren, hetzelfde af. De software liep vast en de webwinkel moest vervangen worden, er kwamen idiote retour-regels, bezoekers via Google waren fors afgenomen, er was onder de kostprijs werkende concurrentie bijgekomen, gratis verzenden & retourneren werd geïntroduceerd én het was crisis.

Boetes op foto's

Eindelijk een mooi stukkie over boetes op foto's dat de kant van de "inbreukmakers" belicht: https://www.emerce.nl/nieuws/fotodienst-anp-zwaait-grif-met-boeteboekje

Dat dit probleem zich al jaren op grote schaal voordoet realiseerde ik me pas na mijn vonnis en de vele mailtjes van mede-gedupeerden die ik daarover kreeg. Meer dan 30 stukjes heb ik sindsdien over de copyrightmaffia geschreven, journalisten benaderd en er vaak over getwitterd.
De laatste gedupeerde die mailde is een ZZP-er die onbezoldigd voor een krantje van de voedselbank schreef en een claim kreeg van ANP op zijn Kvk-gegevens. Een inbreuk op een datum dat zijn Kvk-inschrijving nog niet eens bestond. Desalniettemin wees de rechter de claim toe. Een vraag om een gesprek over de ontstane situatie aan Johan Groeneveld van ANP werd afgewezen door ene Bas van Beek.
Dat lijkt de tactiek van ANP. Volledig geautomatiseerd foto's scannen en alles en iedereen beboeten waarvan ze de adresgegevens kunnen achterhalen bij de Kvk. Ongeacht of het een inbreuk is of niet. Ongeacht of de inbreuk voor geldelijk gewin gemaakt is of niet. En niet het gesprek aangaan om te kijken wat een redelijke oplossing is.